We zaten bij elkaar, mijn vrienden en ik, ter ere van de verjaardag van één van ons. De lunchtafel had plaatsgemaakt voor een bank rondom de open haard. Met een wijntje in de hand voerden we uiteenlopende gesprekken. We lachten, we plaagden, we kletsten. Totaal onverwacht kwam er een vraag die mij raakte. Hard. Ik probeerde me te herpakken, maar dat mislukte schromelijk. Met tranen over mijn wangen gaf ik haperend antwoord.
Voor ik het wist zaten er drie vrouwen om mij heen. Ze troostten, vroegen door en lieten een traantje mee. Wat een geluk…
Een vangnet als dit maakt dat we als mens moeilijke momenten kunnen dragen. We hebben de ander nodig, zodat we kunnen delen wat het meest pijn doet en we twijfels en angsten kunnen verkleinen. Het geeft ons steun, energie en draagkracht. Er voor elkaar zijn vermindert fysieke spanning en werkt daardoor helend bij burn-out of verdriet.
Je bent je niet altijd bewust van jouw sociale vangnet. Toch is het goed om er eens bij stil te staan. Wie van jouw vrienden, familie en collega’s kan jij benaderen, als er iets is? Wie steunt jou, onbevooroordeeld en vanuit oprechte belangstelling?
Een vangnet hoeft niet groot te zijn. Maar de mensen die erin zitten zijn wel van ongelooflijk grote waarde.
