Het is dinsdagochtend en ik sta in een overvolle metro in Rotterdam. Spitsuur. Voor mij staat een jongen van hooguit een jaar of twintig. Strak gekapt, nette kleding, dure tas. Naast ons lijkt zijn tegenpool te staan van een paar jaar jonger. De eerste tikt de tweede op de schouder.
1e: ‘Je tas staat open.’
2e: ‘Thanks.’
(Tas wordt dichtgeritst.)
2e: ‘Thanks, man!’
1e: ‘Yo.’
Ik hou spontaan van deze jongens. Twee mensen die zo verschillend lijken te zijn en nu verbonden worden door een simpele actie. Hoe fijn zou het zijn, als we elke dag de bruggen die ons scheiden konden oversteken door simpelweg een hand uit te steken? Door verbinding te maken met elkaar?
Verbondenheid ervaren is één van de psychologische basisbehoeften van de mens. Bovendien kan het ervaren hiervan de sleutel zijn om spanning die je voelt wat ruimte te geven. Bij je verbonden voelen komt namelijk oxytocine vrij, het knuffelhormoon. Dit hormoon heeft niet alleen een kalmerende werking, het vergroot ook de neiging tot nog meer sociaal contact… Een opwaartse spiraal dus!
Met wie maak jij vandaag verbinding?
