Neem eens een moment om voor de spiegel te staan en in de ogen tegenover je te kijken. Stel je eens voor dat de ogen die jou aankijken niet bij de jij van vandaag horen, maar bij het kind dat je ooit was. Wie zie je dan? Hoe ziet dit jonge kind eruit? Waar houdt het van? Als jij je ogen sluit en een moment stil bent, hoor je dan een schaterlach? Of hoor je zorgen en vragen die een antwoord nodig hebben?
Jij kijkt nu naar het kind van vroeger met alle wijsheid die jij in de loop van de jaren hebt opgedaan. Je hebt fouten gemaakt, verkeerde beslissingen genomen en opnieuw eerste stappen gezet. Jij hebt je lessen geleerd. Beetje bij beetje heb je jezelf leren kennen tot je de persoon was die nu voor de spiegel staat.
Bedenk eens hoe het zou zijn om een brief te schrijven naar het kind van toen: jouw jongere zelf. Welke wijsheden zou je willen vertellen? Wat had dit kind geholpen om makkelijker met bepaalde situaties om te gaan? Welke geruststelling wil je meegeven? Welke briljante tips en goede adviezen heb je?
Stel nou dat je die brief schrijft. Ja, écht schrijft. Met pen en papier en laptop aan de kant. Met aandacht voor jezelf, voor het wijze, onschuldige kind dat je ooit was. Hoe ziet jouw brief er dan uit?
